Mijn vakantiebestemming is geboekt. Ik ga dit jaar ver op vakantie. Het is zeven uur vliegen en de bestemming is zo nu en dan tropisch. Waar ik normaal gesproken ter plekke wel zie wat ik ga doen en waar ik ga eten heb ik dat nu toch al stiekem een beetje bedacht. Met name de lokale keuken kijk ik heel erg naar uit..
Bitterballen en broodjes hagelslag..
Over anderhalve maand ben ik voor 9 dagen weer even in Nederland. 9 dagen waarin ik vrienden en familie ga lastig vallen en heel veel eten ga eten wat ik hier niet kan krijgen. Iets waar ik heel veel zin in heb, maar daarnaast ook heel benieuwd naar ben. Vakantie in eigen land krijgt zo toch wel een hele andere betekenis.
Als er familie en vrienden uit Nederland hier zijn vind ik het in het begin altijd heel moeilijk te begrijpen dat zij ineens aan mijn keukentafel zitten. Hoe gaat dat zijn als ik ineens weer aan hun keukentafel zit. Hoe gaat het zijn om weer naar huis - New York - te gaan? Hoe is het om opnieuw afscheid te nemen?
Vragen waar ik pas antwoord op krijg als het zo ver is. Wat de antwoorden ook gaan zijn het is onderdeel van emigreren. Voordat ik emigreerde ben ik vaak gewaarschuwd; Let op, het is niet altijd leuk en na bijna acht maanden kan ik inderdaad zeggen nee het is niet altijd leuk. Als het leuk is, is het HEEL leuk. Als er minder leuke momenten zijn dan is het echt niet leuk. Alles er tussenin bestaat niet. Dat hoort erbij en dat weet je!
Voor nu ben ik nog altijd heel blij dat ik ben gegaan en hoe mijn vakantie naar Nederland gaat zijn zie ik dan wel weer. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!